بزرگنمایی:

به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی آسمان زنجان، لحظه به لحظه ی عمرمون در حال سپری شدن است با شعار در خانه ماندن هم لحظات خوش چند صد هزار نفر گرفته می شود.

در روزهای قرنطینه که دانش بشری از حل فوری این بحران ناتون است تکلیف چیست؟در خانه ماندن یا سرپیچی از قوانین و به خطر انداختن جان ارزشمند یک انسان؟!

کودکی از مادر کرونایی متولد می شود،پدر و مادری داغ فرزند به جان می خرند،جوانی به عزای والدینش مینشیند و یا افرادی که پس از روزها مبارزه با بیماری برآن غلبه می کنند و پیروز میدان می شوند،چرخه همچنان ادامه دارد...

کرونا کجایی؟
زندگی جاریست با خرید در فروشگاه ها در پرسه زدن در خیابان ها ،ازدحام در مراکز درمانی ،بانکها،دفاتر خدماتی ولی به چه قیمتی نمیدانیم.

معبودا جهان را جا به جا کردی ولی در پی آرامشیم که نمیبینیم،این روزها تاوان کدامین جرم آدم ها بود نمیدانیم....

معبودا در این حبس بدون جرم شاید مجرمیم  نمیدانیم ولی مات و مبهوت از روند زندگیمان هستیم.

معبود من قلب هایمان از هم دور است برای در آغوش گرفتن قلب هااا در انتظاریم.

برای به ثمر رسیدن چه آرزوهایی در انتظاریم.

این کرونا کیست که با نفسهایمان با چشمانمان و دست هایمان که در پی مهربانی و صمیمیت بود ترس و وحشت را به وجودمان انداخته است.

نمیدانم نامش که کرونا یا کوید19است  یکه تاز عرصه جهانی شده است ولی اینجور که به ظاهر میرسد این ویروس بسیار کوچک تنهایی را در جهان حکم فرما کرده و طعم شادی را از جهان با باهم بودن دریغ کرده است.

این ویروس کوچک جهان را زیر و رو کرد به نحوی که ادعا گران ابرقدرت جهان و حتی حاکمان جهان را نیز در تعجب خود در آورده است.

راستی کرونا برای چه آمده است؟برای وصل کردن ما یا برای فصل کردن ما؟!
ولی با هر هدفی که پا به عرصه گذاشته از وجودش کسی رضایت ندارد.

چه افرادی که به خاطرش از کار بیکار شدن و به خانه نشینی اجباری پیوستن،چه کلاس های درسی که به تعطیلی کشید چه کوچه هایی که خالی از جمعیت شد که حتی دیگر صدای همهمه ی کودکان سر بازی با توپ به گوش نمی رسد و چه خانواده هایی که در انتظار دیدن هم روزها را به امید دیدن هم پشت سر می گذارند.
به قلم نرگس رسولی